RTD oznacza "rezystancyjny czujnik temperatury" i odnosi się do sondy temperatury, która wykorzystuje interakcję rezystancji omowej i temperatury. Z tego powodu sonda ta nazywana jest również termometrem rezystancyjnym. W zależności od zastosowania, czujniki RTD są dostępne z różnymi elementami rezystancyjnymi.
Platynowe czujniki temperatury są zwykle stosowane w sondach RTD. Z punktu widzenia użytkownika zaletą platyny jest jej długoterminowa stabilność. Najczęściej stosowany jest czujnik Pt100. Oznaczenie "Pt" oznacza platynę, a liczba "100" oznacza rezystancję podstawową 100 Ω w temperaturze 0 °C. Rezystancja czujnika Pt100 wzrasta o około 0,38 Ω na każdy Kelwin wzrostu temperatury. Czujniki temperatury Pt1000 można również znaleźć w zastosowaniach przemysłowych. W tym przypadku kluczowe parametry elektryczne są dziesięciokrotnie większe (rezystancja podstawowa 1000 Ω i współczynnik temperaturowy około 3,8 Ω/k
Zmiana temperatury ma bezpośredni wpływ na opór elektryczny metalicznego przewodnika, co pozwala na wyciągnięcie wniosków na temat temperatury. Współczynnik temperaturowy czujników platynowych (ok. 0,38%/kelwin) opiera się na fizycznych właściwościach platyny; podstawowe rezystancje wynikają ze specyfikacji. Linia charakterystyczna jest określona w normie DIN EN 60751, dzięki czemu zastosowanie czujników RTD jest stosunkowo proste. RTD jest podłączony do jednostki oceniającej, a urządzenie polowe określa rezystancję omową. Linearyzacje Pt100 i Pt1000 są dostępne w urządzeniach polowych. Na przykład, w przypadku korzystania z Pt100, powiązana temperatura czujnika jest określana na podstawie zmierzonej rezystancji po wybraniu linearyzacji "Pt100".
Termometry rezystancyjne zawierają czujnik temperatury, który w swojej podstawowej formie jest podłączony do przewodu łączącego. W zależności od zastosowania, czujniki RTD są również dostępne z głowicą zaciskową lub ze złączami. Dostępne są również jako sondy wciskane, wkręcane lub powierzchniowe.
